دانلود مقاله بررسی جایگاه مجتمع های خدماتی – رفاهی بین راهی از دیدگاه برنامه ریزی شهری و منطقه ای، این مقاله توسط اسماعیل شیعه (دانشیار گروه شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران) و علی اصغر بدری (کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای) تهیه و تنظیم شده است.
این مقاله ماحصل یک طرح پژوهشی با عنوان «بررسی استقرار خدمات حمل و نقل و پذیرایی در راه های بین شهری در ایران» است که از طریق معاونت پژوهشی دانشگاه علم و صنعت ایران انجام یافته و در آن جایگاه مجتمع های خدماتی رفاهی بین راهی از دیدگاه برنامه ریزی شهری و منطقه ای مورد بررسی قرار گرفته است.
تا کنون برنامه ریزی استقرار این مجتمع ها بیشتر بر عهده مندسان حمل و نقل بوده است، لیکن با توجه به اینکه عملا این مجتمع ها کارکردهایی فراتر از تامین خدمات رهگذران جاده ها بر عهده دارند، ضروری به نظر میرشد که ضمن توجه به اصول محتوایی، ابعاد منطقه ای و فرامنطقه ای این مجتمع های خدماتی-رفاهی بین راهی از دیدگاه برنامه ریزی شهری و منطقه ای، در این مقاله از شیوه توصیفی- کاربردی استفاده شده است.
لذا با توجه به آنکه دانش برنامه ریزی شهری و منطقه ای نسبت به پدیده های پیرامون نگاهی جامع نگر و نظام مند دارد، این مقاله ابعاد اقتصادی، بازرگانی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، دفاعی، بصری و زیست محیطی موضوع را مورد بررسی قرار داده است.
در این بررسی، به مجتمع های رفاهی بین راهی به عنوان عضوی از یک نظام زیستی که با حوزه تحت استقرار خود دارای ارتباط متقابل، تاثیرگذاری و تاثیر پذیری اند، نگریسته شده است.
بر این پایه اعتقاد بر آن است که مجتمع های خدماتی – رفاهی بین راهی کارکرد منطقه ای و فراتر از تامین خدمات مورد نیاز رهگذران جاده ها دارند.
هدف از این برسی دستیابی به نتایجی در جهت نیل و اهدافی همچون توسعه پایدار منطقه ای و رشد و توازن منطقه، از طریق ساماندهی خدمات – رفاهی بین راهی است.
برای نیل به این هدف در دانش برنامه ریزی شهری و منطقه ای، ابزار هایی مورد توجه قرار می گیرد که ضمن سامان بخشی به تاسیسات بین راهی، این تاسیسات را به عنوان عامل مکملی در جهت رشد و توسعه منطقه ای مطرح سازد.
بدین منظور با اتکا به روش شناسی برنامه ریزی شهری، ابتدا معیارهایی در جهت مکانیابی و طراحی مجتمع های خدماتی-رفاهی بین راهی ارائه می گردد و سپس عناصر خدماتی مستقر در این مجتمع ها با تاکید بر نقش منطقه ای آن ها برشمرده میشود.
